Meeuwen hangen als krantenkoppen
In het stormachtige verhaal
Van de hemel. Ik lees de wolken
Om het geheim van het leven te
Ontsluieren, maar zie alleen maar
Grillige witte vlekken. Ik ben op
Weg van nergens naar niets.

Mijn gevoelens zijn als wolken,
Steeds veranderend, mooi, maar
Zonder substantie. Ik droom de
Juiste dromen op het verkeerde
Moment en word door het lot
Meegenomen, zoals de meeuwen
Door de meedogenloze storm.