Toegegeven
soms is het licht
als ik naar buiten kijk
en soms aardedonker.

Tegen alle verwachting in
draait de aarde nog steeds
haar rondjes om haar as
en gaat de zon op en onder.

Ik woon in een kille koude kamer
en neem besluiten over,
kussentjes, kisten, kaashapjes,
grafrechten, condoleance kaarten.

 

In flarden hoor ik berichten over
Memphis, mensenhandel, martelingen.

In mijn hoofd spelen rouwviolen.
Ik bekijk mensen met grafsteenogen.

Als vandaag de wereld vergaat,
lees ik het morgen wel op internet.