Ik zag vandaag een ravijn
Op een schilderij van Caspar
David Friedrich.
Het was duister en diep, gehuld in
Schaduwen; omringd door
Struiken, bladerrijke bomen
En eeuwenoude geheimen.

In mijn hoofd zag ik de schilder
Staan, geconcentreerd, maar
Beheerst, kalm en rustig. Met
Vaste hand bracht hij bossages
Aan op het canvas. De schilder
Schiep zijn wonderwereld.
De kaart kende hij uit zijn hoofd.

Ik dacht: zo wil ik dichten over
De duisternis die in me zit.

Ik ben een landschap in de
Mist met een donker ravijn,
Verraderlijke kuilen, maar
Soms schijnt de zon en kan
Ik van het uitzicht genieten.