Zelfportret met lepeltje en gemberthee
Niets smaakt zo goed als slank zijn voelt. Wij worden onderdrukt door mooie mensen, maar hebben tenminste de poëzie nog. Ik zei: ‘doe mij maar iets tegen Weltschmerz’ tegen de [...]
De dood is mijn buurman
De dood is nu mijn buurman. Om negen uur vertrekt hij met een broodtrommeltje en een thermoskan lauwe koffie. De dood oogst de hele dag Of wat hij dan ook [...]
Kompaskwal
We drijven als schuim op de golven van de kosmische oceaan. De kompaskwal is de weg kwijt. We worden mee gesleept door de onderstroom. We zitten op een stenen bal [...]
Het huis van verdriet
De parkeergarage zuigt onweerstaanbaar met zijn begerige mond zieke rochelende auto’s naar binnen. De peilloze diepte van zijn slokdarm in. De lift spuugt patiënten en professionals uit. Ieder heeft zijn [...]
Wachten op de laatste adem
Het ziekenhuis houdt de adem in. De muren huiveren. De deurklink spitst zijn oren, luistert nauwkeurig, maar hoort niet de voetstap van de dood. Ik zit op een kamer en [...]
Kleine zegeningen
Uit je ziekenhuisraam zie ik zwermen kraaien zweven. Ze krassen hun zwarte boodschap in het zwerk. Jij was een astronaut, die gekoppeld aan apparaten door je eigen universum zweefde. Glazen [...]
Ik weet wat de dood is
De bladwijzer geeft aan waar je gestopt bent. Je kunt het boek zo oppakken en verder lezen. Je slippers staan klaar. Je kunt je pyjama zo aanschieten. Alleen je koffie [...]
De eeuwigheid
Je klopte op de hemelpoort en die zwaaide voor je open. Een man zoals jij hoeft zich nooit zorgen te maken. Petrus was vast heel beleefd Ik zie je al [...]
De dood is stilte
Nu de wereld met een schok tot stilstand is gekomen, niet meer draait, nooit meer draait. Nu de zon niet meer schijnt, nooit meer schijnt Niets meer is zoals het [...]