We drijven als schuim
op de golven van de
kosmische oceaan.

De kompaskwal is de
weg kwijt. We worden mee
gesleept door de onderstroom.

We zitten op een stenen bal
die door de duistere, kille
onderkoelde universum zweeft.

En toch wandel ik in het Licht.
Licht dat zijn weg naar de aarde
begon, lang voor er mensen waren.

De wetten van de natuur vertellen
waar alle planeten over één
miljard jaar zullen rondzweven

Ik weet niet eens wat ik morgen
zal voelen. Vind je het gek dat
ik verlaten dobber op de oceaan?