Ik verbaas me over de campagnes van de politieke partijen voor de verkiezingen van volgende week. Godfried Bomans schreef in 1949 (!) een verhaal dat verkiezingsposters met alleen de kreet ‘Stem’ suf waren en getuigde van een gebruik aan creativiteit. Toch zie ik dat soort posters nog steeds overal. Denk je nu echt dat ik me laat overtuigen door de kreet: Stem SP? Dank je voor de aansporing. Ik maak zelf wel uit of ik ga stemmen en op welke partij dan.
Het CDA is de draad helemaal kwijt. Hun lijsttrekker Wopke Hoekstra heeft de hele tijd kritiek op het beleid van het kabinet Rutte. Hij is toch echt een belangrijke minister in die club. Hij was medeverantwoordelijk voor het beleid. ‘Nu doorpakken,’ is hun motto. Dat klinkt alsof de partij best tevreden met het beleid is. Hugo de Jonge slaagde er weer een communicatiefout te maken. Hij gaat niet op de lijsttrekker stemmen. Dat riepen CDA-bewindslieden vroeger vaker. Het leidde altijd tot een nederlaag.
Kaag van D66 staat ook ineens voor een nieuw leiderschap en een ander beleid. Ook hier geldt weer: ze is minister. Asscher van de PvdA wilde de vorige keer mijn stem, omdat het sociale beleid van de regering niet deugde. Hij wilde een mandaat om het beter te doen. Dat hij zelf verantwoordelijk voor dat foute beleid was en de kans had gehad het te veranderen, zei hij er niet bij. Ik vind zo’n houding een belediging van mijn intelligentie. Het geeft een vreemde gespiegelde werkelijkheid. In het echte leven doe je het éné, op tv beweer je iets anders.
De spotjes van de VVD zijn opvallend. Ik zie allemaal nijvere Amersfoorters vertellen dat ze Mark Rutte een groot leider vinden. Iemand die ik niet ken, vindt een politicus een grootheid. Er zullen ook wel mensen zijn die De Jonge een grootheid vinden. Dat zegt me ook niets.
Ik vind het wel leuk dat de VVD Amersfoort uitkoos voor de video. Ze vinden Amersfoort blijkbaar representatief voor de Nederlandse keizers. Later dit jaar verschijnt er een roman van mij over onder meer het politieke debat in Nederland en complottheorieën.  Om de schaal overzichtelijk te houden, zette ik het verhaal op de Amersfoortse maat. Dat is het symbool voor de Nederlandse kiezer en het niveau van het debat.