Ik was verwikkeld in een
belangwekkend gesprek met
een verkoopster over
glutenvrij en e-nummervrije broden.
Ineens verscheen meisje
met een schort voor en haar handen
vol deeg. Ze zwaaide naar me
en riep ‘dahaaag’.
Zoals die aanstellerige vrachtwagens
met zwaailichten op elke plek,
die roepen: ‘zie je me wel. Kijk
maar uit. Anders rijd ik je dood.’
Of die tractors met grote borden die
tonen hoe je ze moet passeren.
In de liefde vind ik richtingaanwijzers
best plezierig, maar je kunt ook overdrijven.
Geef een reactie