Gerhard te Winkel is dichter en cultureel ondernemer. ‘Ik ben steeds op zoek naar manieren om meer mensen te interesseren voor poëzie. Er zijn veel mooie initiatieven en goede dichters die een breder publiek verdienen.’
Daarom liet hij Veronique Hogervorst de video ‘Tonggloei van onder een stugge kaft maken’ van zeven van zijn gedichten. Hij is mede-organisator van het Cultura Continua festival om poëzie onder de aandacht te brengen.
‘Dichten is voor mij een manier om de wereld te begrijpen en gevoelens onder woorden te brengen. Ik merk als ik voordraag dat mensen geraakt worden.’
Hij publiceerde twee bundels: ‘Wolkentaal’ en ‘Het duister aan de andere kant, gedichten over oorlog’.
Gerhard is samensteller van de bundel ‘Het woord dat ik bedoel’ en medesamensteller van de bundel ‘Je tikt er tegen en het zingt. Nieuwe gedichten over Gerrit Achterberg’.
Hij publiceerde in bladen en verzamelbundels. Sinds 1 maart 2015 is Gerhard stadsdichter van Leusden en schrijft ook gedichten voor speciale gelegenheden.
In dit land bloeien mensen zonder monden. Hou je adem in, want de wind uit je longen kan de geheimen van je hart verraden. In dit land groeien oren in de muren. Elke dag woekeren [...]
Zeer vrij naar Jimi Hendrix Nou, Ik sta hier vlak naast een berg, zeg maar een heuvel, een molshoop in het landschap. De nacht dat ik geboren werd, was de maan verduisterd, huilde de wind [...]
Mijn vader zit achter zijn bureau. Hij schrijft geleerde zinnen over genade en de Liefde van Jezus. Hij denkt over goddelijke vergeving en in zijn vrije tijd houdt hij af en toe een balletje hoog [...]
Leren lezen is een eclatant succes. De letters stromen over de pagina, als geld uit een flappetapper, met hartverwarmende gelijkwaardigheid geven ze samenhang aan de wereld, zoals de samenleving betekenis geeft aan mensen, zowel de [...]
In Zuid-Amerika zijn de oorlogen niet schoon. Ze moorden daar eigenhandig de vijanden uit de weg. Ze vechten niet tegen andere landen, maar gewoon tegen hun eigen burgers. Het regent vijanden uit de hemel [...]
In de grijze, grauwe, koude ladenkast van de maatschappij ben ik niet meer dan een dossier, een schim op papier, een getal in het patiëntvolgdossier; een luchtspiegeling. Alles over mij wordt genoteerd; met wie ik [...]
We stoppen internet op een telefoon en laten het tegen ons trillen. Digitale dildo. De smartphone is een cadeau van de marsmannetjes. Een toverfee verzendt het signaal. We staan altijd ‘aan’ en worden voortdurend gestoord [...]
‘Je moet postbode worden’, zei de man die me de dag rondreed dat mijn toekomstvisioen veranderde in nachtmerries. ‘De mensen blijven altijd post versturen. De overheid is een goede werkgever, die je nooit zal ontslaan. [...]
Ik zag een voetballer op tv. Ik dacht: hij schiet de bal in het zijnet. Een nogal premature conclusie: ik spreek geen voetbals, weet niet wat gegenpressing is. De verslaggever riep: 'Hij schiet de bal [...]
‘In het kader van kostenbesparing wil ons bedrijf een efficiëntie slag maken. Daarom sturen we u deze brief. Stuurt u ons een email, met de tijd waarop we u kunnen bellen. U kunt dan vertellen [...]
Ik begon een avontuurtje met een stoeprand, kuste het asfalt. Een bezorgde mevrouw vroeg: 'gaat het wel goed?' Haar hondje blafte naar het bloed. Later bloedde ik in haar auto en op de eerste hulp. [...]
De jonge vrouwen zaten op een terras en dronken een ingewikkeld theetje. Ze waren uitbundig gekleed voor een Amersfoorts terras, maar misschien reisden later die dag af naar Ibiza. Eéntje swipte op haar telefoon, de [...]