Ik ben al jarenlang politiek verslaggever bij plaatselijke kranten en heb dus vele gemeenteraadsvergaderingen bezocht. Politiek debat en persoonlijk haat en nijd spelen een grote rol in mijn roman ‘De Kloof’. In de loop van de tijd heb ik veel mooie en schrijnende verhalen meegemaakt.
Vergaderingen zijn eigenlijk altijd boeiend. De raadsleden beslissen over hun eigen leefwereld en die van hun buren. Dan lopen de emoties soms hoog op. Een wethouder vertrouwde me ooit toe: ‘Ik word betaald om mensen boos te maken. De bewoners vinden het prima zoals het is. Dan kom ik met plannen en komt er gedoe. Dat is mijn werk.’
Het valt me op dat veel mensen klagen over gemeenteraden en hun besluiten, maar eigenlijk niet of nauwelijks weten hoe de besluitvorming werkt. Tot mijn verbazing geldt dat niet alleen voor argeloze burgers, maar soms ook voor raadsleden. Ik heb meegemaakt dat een fractie een voorstel tot verandering van een besluit indiende, een zogeheten motie. De rest van de fracties vond dat een goed idee en stemde in. De indieners stemden tegen hun eigen voorstel. Het kan natuurlijk wel, maar het is ongebruikelijk.
Op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen in 2002 stond ik naast de grote winnaar van die avond. ‘Wil je wethouder worden?’ vroeg ik. ‘Nee,’ antwoordde hij stellig. ‘Maar ik wil wel in het college.’ ‘Dan hebben we een probleem,’ meende ik. ‘Het heet college van burgemeester en wethouders en een burgemeester hebben we al.’  ‘O, dan wil ik ook niet in het college,’ sprak hij nonchalant, alsof het gewoon is dat fractievoorzitters niet weten hoe het dagelijks bestuur van de gemeente in elkaar zit.
Een ding heeft elke politiek gremium gemeen. Persoonlijke verhoudingen spelen een belangrijke rol. Kijk naar de kabinetsformatie. Mijn roman gaat over het politieke debat in het algemeen in Nederland. De Tweede Kamerleden hebben de laatste weken reclame voor mijn roman ‘De Kloof’ gemaakt…

Gerhard te Winkel, De Kloof. Uitgeverij Magonia. ISBN 978 94 92241 436. € 23,95