Ik legde mijn boodschappen op de band, toen de dame achter de kassa achter haar keek. Ze zag een paar pakjes kruidenboter staan en werd boos. ‘Ik heb vrijdag al door gegeven dat er een artikelblokkade op zit. Ze staan nog steeds in het versschap,’ bromde ze. ‘Dan staan hier klanten met artikelen die wij niet mogen verkopen.’ Ze graaide naar haar telefoon en toetste nijdig een nummer in. ‘Die neemt niet op.’ Ze tikte een ander nummer in. ‘Ja, er ligt hier kruidenboter en daar zit een artikelblokkade op. ik heb het vrijdag ook al doorgegeven. Jij ook? Hoe kan dat nou? Geef het even door. Ik begrijp het ook niet.’
Ze keek me aan. ‘Soms willen leveranciers dat producten uit de schappen gehaald worden. Ze voldoen niet aan de strenge eisen. Maar als ze dan niet weggehaald worden, willen mensen ze toch kopen. Soms worden we boos als we zeggen dat er ene blokkade op zit. Dan zeg ik: Hoe boos zou je zijn als je er ziek van werd? Nou, hoe boos zou je zijn? Nou.’  Ik stond er beteuterd bij.