Mensen hebben bewustzijn en hebben het dus moeilijk. Ze moeten een verhaal verzinnen waarom ze hier op aarde zijn. Veel oude culturen hebben verhalen over het ontstaan van de wereld en het begin van de mensheid. Vraag me niet waarom, maar mensen hebben zichzelf altijd slecht gevonden. We doen alles verkeerd. En nu is het helemaal erg, er is klimaatverandering en dat is onze schuld. Help, we maken moeder aarde kapot.
Dat er in Nederland lang voor de mens bestond een ijstijd is geweest en tropische wouden, vergeten we gewoon. Klimaatveranderingen horen er gewoon bij. De dino’s en de mammoeten verdwenen. De aarde draaide gewoon door. Ze bestaat 4,5 miljard jaar en zal nog eindeloos lang doorgaan.
Wat al die mensen eigenlijk willen zeggen is: we maken de aarde onbewoonbaar voor mensen of ten minste een minder fijne plek om te leven. Als de mensheid niet meer bestaat draait, de aarde gewoon door, hoor. De dieren blijven bestaan en nieuwe soort ontstaan. Geef het een paar miljoen jaar en het is weer helemaal oké. Opvallend dat mensen zich zorgen maken over de toekomst van de mensheid dat niet benoemen, want wie wil mensen nou redden. Wij toch zeker niet. Dus red moeder aarde!

Een gedicht:

Zachte evolutie

De bomen en de struiken,
de dieren van de jungle
wachten op een
mensenloze tijd.

Ze hebben geduld,
want het oerwoud is
eeuwig;
de plek waar soorten
vergeten dood te gaan.

Als de mensheid
verdort, vergeten, vergaan
is, komt de zachte
evolutie. Mossen woekeren
op huizen, bomen
koloniseren pleinen.

Dan is alles weer goed, zoals
het ooit was, maar misschien
citeert alleen nog een slimme
aap Shakespeare.