Vorige week probeerde ik op een boekenmarkt mensen te interesseren voor dichtbundels. Enkele mensen in een scootmobiel gingen spontaan vol op het gas. Een man dreigde me een klap te geven. De heftigheid van de reacties verbaasde me. Ze hadden ook kunnen zeggen: ‘ik ben niet van de poëzie’. Dat kwam ook voor.
Ik vrees dat deze mensen bij poëzie denken aan dat hermetisch. ingewikkelde spul dat zo hip is. Dichters doen hun best om het de lezers moeilijk te maken. De lezers voelen zich buitengesloten en worden daar blijkbaar vreselijk boos van. Ze voelen iets van: ‘Jij denkt dat je slimmer bent dan ik en meer voelt, arrogant lul, en dan da je dat ook nog eens op mijn vrije middag staan uitventen in een kraampje bij mijn supermarkt’. Zo beschouwt valt het mij mee dat de stand niet de hens is in gegaan.