‘Hallo, Gerhard. Ik ben Arthur en ik neem het eerste exemplaar in ontvangst,’ zei een stem achter me. Ik draaide me om en keek blij verrast in het gezicht van deze man. Het project Parade der Poëten verdiende een mooi slot. We huurden een zaal in Utrecht. Door familieomstandigheden kon ik het feest niet organiseren en de dichters niet uitnodigen. Uitgever Lex Jansen was bijzonder aardig en bood aan dat hij deze taak over zou nemen. Dat aanbod aanvaardde ik graag.  In alle commotie rond een begrafenis en erfenissen was ik helemaal vergeten dat iemand het eerste exemplaar moest krijgen.
‘Dat komt goed,’ mailde Jansen.
Op de feestavond stond daar ineens Arthur Japin om het eerste exemplaar on ontvangst te nemen. Hij vertelde dat hij Parade der Poëten een mooi project vond en dat hij graag wilde helpen. ook had hij graag een gedicht willen leveren. Ik interviewde hem met vormgever en medeorganisator André van Zwieten. Op de foto’s staan we vooral een beetje te grijnzen. Ik herinner me vooral dat de hele zaal vol zat met dichters, poëzie-liefhebbers en literatuurliefhebbers. Aan hen hoefden we niet uit te leggen wie Japin was. Er gfng een golf van opwinding door de zaal. Een mooi einde.