Ik hoor van vrienden dat hun ouders niet begrijpen wat er nu eigenlijk gaande is. Daarmee wil ik niet suggereren dat ik het wel allemaal tot in de details snap, overigens. De maatregelen begrijp ik donders goed. Maar voor mensen van boven de 80 is niet een onbegrijpelijke situatie. Ze zien de wereld veranderen, maar begrijpen de reden niet. Ik leg mijn moeder de crisis uit, maar dat snapt ze niet. Ze baalt vooral dat ik niet op bezoek kom. Lief en verdrietig tegelijk. Ik hoor dat andere ouderen vrolijk overal naartoe gaan. Dat is gevaarlijk, maar dat komt niet door. In een verpleeghuis leven veel mensen in hun eigen werkelijkheid. Dus wat er nu gebeurt, volgen ze niet. Ze merken wel dat ze geen bezoek meer krijgen. Uit de verhalen begrijp ik dat ze daar verdrietig van worden. De verpleegkundigen bij mijn moeder zijn geweldig en doen erg hun best. Dat is dan weer fijn.