Voor mijn roman ‘De Pijnmachine’  lees ik een aantal boeken over scenario schrijven. Ik vind het belangrijk dat de roman een sterk verhaal heeft met twee goede thema’s en dat het logisch, eerlijk en verrassend is. Marcel van Driel schreef op Facebook over The Screenwriter’s Roadmap van Neil Landau. In dat boek staan ook interview met een groot aantal mensen, die beroemde films geschreven hebben.
Ze vertellen hoe ze de verhalen schreven en tegen welke problemen ze aanliepen. Heel boeiend. Wat mij opviel was dat ze allemaal heel erg veel waarde aan een sterk en logisch verhaal, dat de kijkers meeneemt. De auteur van Jurrasic Park vertelde dat het heel lastig was om die film te maken. De toeschouwers moeten binnen 20 minuten van de personages houden. De reden  was simpel: ‘Once the dino’s get in, you are screwed’, zei hij. Dan gaat iedereen door elkaar hollen en kun je het vergeten dat je nog aan de personages kunt werken.
Ik vond het een prikkelend idee dat iemand ’s ochtends uit bed komt, zijn vrouw kust door de stad rijdt, in de file staat, op zijn kantoor zijn computer start en dan gaat tikken: ‘Dino komt in beeld, vrouw roept: ‘Oh My God’. Jongetje holt naar links. Dino gaat achter man aan.’ Ook in dit geval geldt: If it ain’t on the page, it ain’t on the stage.
De auteur van The Dark Knight heeft vele uren aan een mooi en verrassend verhaal voor die film besteed. Hij vond de actiescènes lastig.
Ik kan me voorstellen dat je veel fanatsie nodig hebt om de batmobile door de straten van Gotham te sturen, met allerlei booswichten er achteraan, een man met een Jokergezicht op een vrachtwagen en ze laten schieten en botsen en dan een auto te laten vliegen. Ik zou er graag bij zitten als ze zo’n scène schrijven…