De dood doet rare dingen met mensen; zeker met types die niet erg uitgerust zijn voor metafysische vergezichten zoals voetbaljournalisten. In het blad ‘Voetbal International’ zit de rubriek ‘VI deelt uit’; een hijgerige rubriek in een blad dat het woord opportunisme met hoofdletters spelt. Het concept is simpel; soms loopt een voetballer een paar keer per ongeluk tegen een bal aan en scoort; dan krijgt hij een groen vinkje. Soms geeft een scheidsrechter een wederrechtelijke rode kaart en krijgt een rood kruis.
Volgens de kop gebeuren er allerlei dingen: sensationeel of stuitend, hartverwarmend of verwerpelijk. Verwerpelijk vind ik al een ieeeek-woord, maar goed. Twee weken achter elkaar neemt de redactie een overleden speler in de rubriek op. En hij krijgt een groen vinkje. Zouden ze nou echt vinden dat de dood van een 35-jarige voetballer hartverwarmend is? Ik mag toch hopen van niet. Beide doden hebben zich niet in een sportwagen om een boom geplooid, maar stierven na een een ziekbed, dus sensationeel is het ook niet. Ik zou bij de dood eerder voor verwerpelijk kiezen. Niet dat ik het gevoel heb dat de dood zich daar veel van aantrekt.