De man zette zijn gymp in mijn oksel, trok aan mijn arm. Hij gebaarde drie collega’s dat ze ook aan mijn hand moesten hangen. ‘Ja, meneer, u moet zich wel ontspannen,’ adviseerde hij me. Het is exact een jaar geleden dat ik me in bed omdraaide en mijn schouder uit de kom schoot. Ik liet me naar het ziekenhuis brengen. De dame aan de balie gaf me eerst een pijnstiller, vroeg daarna hoe ik heette. Later kreeg ik een uitbrander dat ik me niet aan de procedures voor spoedeisende hulp gehouden had. Lekker belangrijk.
Ik kwam bij de dokters en zei: ‘Geef me een roesje en zet die schouder terug’. Zij dachten dat ze het wel voor elkaar zouden krijgen, als ik me maar ontspande. Het lukt bijna. Hij schiet zo terug,’ zeiden ze. Zo voelde het niet en het gebeurde ook niet. Misschien is het sommige mensen gegeven met een schoen in hun oksel en vier mensen die aan je arm zich te ontspannen. Mij lukt het niet.
Dus uiteindelijk met een roesje lukte het. Zes uur later liep ik een tikkie aangeslagen door het ziekenhuis. Ik ging naar mijn fysiotherapeute. Ze schrok en zei: ‘Nu word je geopereerd’. Lekker dan, dacht ik.