In de supermarkt verkopen ze hippieijs. Tegenwoordig maken ze er uitgebreid reclame voor. Er is een speciale fiets ontworpen en gemaakt. Op het voertuig zit een houten fietsmand met de tekst Fair Trade en ‘peace and love’.  Dat in 1967 ineens in San Francisco ‘The summer of love’ uitbrak is de meeste Nederlanders toen volkomen ontgaan. In New York wisten ze trouwens ook van niets, maar goed als marketing tool is het natuurlijk wel hip.
Maar goed, ik eet lekker ijs. De producenten van melk en cacao krijgen een eerlijke prijs. Ik werk mee aan een betere wereld. Hoe leuk is dat? Nog even en ik ben een deugmens.
Natuurlijk zou ik me kunnen afvragen of hoeveel grondstoffen, water en benzine het gekost heeft om al die fietsen voor Nederland en misschien heel Europa te maken. Hoe goed het is voor de ozonlaag om al die ingrediënten de halve wereld over te slepen in het kader van Fair Trade? Ik zou me af kunnen vragen of die betere wereld er wel komt op deze manier. Maar heb ik zin om dat te doen? Heb jij dat?