Zo, je bent vandaag geboren.
Je hebt nu een leven.
Nou, van harte dan maar.

Misschien word je 80 jaar,
bijna 200 keer naar de tandarts.
Verdovingen,
wortelkanaalbehandelingen.
Ja, het leven is een feestje.

Je moet weten, die eerste jaren
zijn nog niet zo beroerd.
Ze voeren je, ze verschonen je.
Je mag rustig rondkijken.
Niets mis mee.
Maar dan moet je naar school.
Discipline.
En als je mazzel hebt; de universiteit,
nachten zuipen en lullen over
kunst, filosofie en lekkere wijven.
Dan in loondienst, aan de leiband.

Elke dag van je leven zul je
pijn lijden.
Rotte kiezen, koppijn, migraine,
gebroken benen.

Nee, ik weet ook niet waarom mensen
kinderen op aarde zetten.

Jij hebt niet om het leven gevraagd.
Je hebt je lichaam niet gekozen,
misschien bevallen je ouders je niet.
Jammer, joh.
Het leven kent
geen ombudsman,
geen klachtenbureaus.

Daar lig je dan op de buik
van je moeder.
Je talenten komen uit een
onduidelijke genenpoel,
die je karakter, je doodsoorzaak bepaalt.

Maar nu heb je nog vele, vele jaren.
Veel succes er mee.