Voor de juryleden en organisatoren van Parade der Poëten was de periode dat dichters hun werk konden inzenden spannend. Er waren een aantal grote vragen: komen er gedichten? Kunnen we kiezen? Spreken de ingezonden gedichten ons aan? Ik organiseerde in Leusden en Amersfoort de wedstrijd. Leusden was de eerste en een pilot. Het duurde even voor de stroom gedichten op gang kwam. Ik liet mijn mailbox opstaan, zodat ik direct kon zien als er een bijdrage binnenkwam. Gelukkig zaten er goede tussen en hadden we meer dan genoeg keuze.
Eén jaar later organiseerde ik Amersfoort. De wedstrijd was bekender, de stad groter en het aantal onderwerpen talrijker. De top 10 zou in een bundel komen. Een makkie zou je zeggen.

Er gebeurde echter de eerste weken gebeurde er echter weinig, zeg maar, niets. Er kwamen enkele gedichten binnen, die ik niet al te bijzonder vond. Maar ineens een dichter uit Vlaanderen (!) Paul Vincent. Hij schreef een mooi, goed ingevoerd en ontroerend gedicht over het Russisch Ereveld. Ik haalde opgelucht adem. Amersfoorters noemen hun woonplaats graag Keistad. Merkwaardig genoeg kwam er exact één gedicht over die kei binnen en dat op bijna zestig gedichten. Kamp Amersfoort en Piet Mondriaan waren de favoriete onderwerpen. Amersfoorters doen graag heel enthousiast  over de geschiedenis van hun stad. Persoonlijk moest ik erg lachen om een weinig vleiend gedicht over de Onze Lieve Vrouwe Toren. Er was ook een wild gedicht over ene Johan, die eerst niet thuis kon brengen. Jurylid Nynke Geertsema hielp me. Die Johan was van OldenBarnevelt.

Sommige deelnemers bleken een eigen agenda te hebben. Wij vroegen om gedichten over Amersfoorts cultureel erfgoed. Ze schreef over het Vrijthof. Geen slecht gedicht, maar ja, ook geen Amersfoort. Bij een wedstrijd waar mensen over de Amersfoortse begraafplaats Rusthof moesten dichten, stuurde ze een tekst op die begon met: Mijn moeder ligt begraven in Margraten.

In drie plaatsen dook ineens de naam Suzanne van Leendert op. Twee keer won ze en één keer werd ze genomineerd. Een geweldige prestatie. ik ken behoorlijk veel dichters, maar deze dame was onbekend. Geweldig, want het allereerste idee was om onbekende dichters een podium te geven. Ik heb begrepen dat zij les kreeg van Ingmar Heytze. Die dichter staat ook in de bundel met een mooi gedicht. Hij kreeg één plekje, want hij is niet onbekend en heeft al een podium…