Je kunt beter anders dan beter zijn. Dat was dé les, die ik leerde van Ad Roland, in een ver verleden disc-jockey bij de Tros. In de dagen toen ik een workshop van hem kreeg was hij radiodokter. Hij reisde de wereld over om radiostations te helpen met een goede programmering, zodat ze luisteraars vonden.

Hij hamerde op het belang van een eigen visie en eigenwijze keuzes. Hij zei: ‘als je op anderen probeert te lijken die succes hebben, heb je een probleem. Dat zal nooit wat worden. Je kunt beter anders dan beter zijn. Er lopen mensen rond die jouw eigen geluid wil horen, die jouw bijzondere dienst nodig hebben.’

Ik zag laatst de documentaire classic albums Meat Laof. De muzikanten, schrijver en producent vertelden over de totstandkoming en marketing van de lp Bat out of Hell. Wat je verder van die plaat vind, die is erg anders.

De leden van de band vertelden vol cynische zelfspot over hun avontuur.

In het begin verliep het proces moeizaam. Ze konden geen demo’s maken die recht deden aan hun volle geluid. Dus gingen ze bij platenmaatschappijen langs om muziek te maken. Ze werden behandeld als gevaarlijke terroristen.

Jim Steinman, de briljante tekstschrijver, componist en pianist, vertelde: ‘Het was de tijd van disco. Dan zeiden wij: “als je op zoek bent naar mini-opera’s vol tienerangst met een muur van geluid en een zanger met een grote scheur, die lijkt op Pavarotti, dan hebben wij die markt in handen”.’

Hij glimlachte. Er ontstonden geen vechtpartijen om hun handtekeningen. ‘We dachten dat er platenmaatschappijen opgericht werden met maar één doel: onze plaat afwijzen.’

Uiteindelijk vond Todd Rundgren het wel een leuk project (niet echt enthousiast dus) en produceerde de plaat. Een platenbaas hoorde één intro van 15 seconden en besloot dat hij de gok wel kon wagen.

Bat out of Hell verkocht meer dan 40 miljoen exemplaren, dat dan weer wel.

Zo zie je maar, gemakkelijk is het niet, maar je kunt beter anders dan beter zijn.