Vandaag ben ik voor het laatst wezen revalideren in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Het afgelopen jaar ben ik daar een keer of 100 geweest om mijn schouder weer goed te krijgen. 100 Keer 21 stoplichten op de heenweg, 100 21 stoplichten op de terugweg. Achteraf is het maar goed dat ik niet wist hoe lang het ging duren, al moet ik eerlijk zeggen dat ik altijd met plezier ging revalideren. Het ziekenhuis heeft geweldige fysiotherapeuten voor schouders. De sfeer is ontspannen. Aan de andere kant is ook fijn dat ik meer mijn eigen tijd kan indelen en dat mijn schouder het weer doet.
Ik ben vorig jaar gevallen en daarna heb ik lang gerevalideerd. Toen het bijna goed leek ging het mis en werd ik geopereerd, waarna het hele proces weer eens begon. Het was interessant, boeiend, ik heb veel over mezelf geleerd. Ik had het niet willen missen.
Het leuke vond ik dat ik mensen ontmoette, die ik anders nooit had leren kennen. Ik noem een marxist uit Iran, die de theorie had dat alle Nederlanders last hadden van hun rechterschouder omdat ze kapitalisten zijn. Een prachtig verhaal, enige minpuntje: Alle Nederlanders in de groep hadden last van hun linkerschouder. Ik heb de meest bizarre ongelukken voorbij horen komen. Ook heel confronterend dat ik een tijdje bewegingen niet meer kon maken, die ik daarvoor makkelijk kon. Het is weer goed gekomen. Ik ben blij en toch ook wat verdrietig. En ik heb een andere kijk op het leven gekregen en op mezelf.