De volkswil, dat mythische fabeldier, maakt ineens zijn comeback. Het idee van de filosoof Jean-Jacques Rousseau. Hij heeft de geschiedenis van de filosofie met veel ongelukkige ideeën belast. De volkswil is van zijn theorieën de meest ongelukkige en gevaarlijkste.
Als je brandstapels, massagraven en boekverbrandingen ziet, weet dan, de volkswil van Rousseau heeft zijn heilzame werk weer gedaan. Trump weet vanuit zijn Penthouse in New York wat het werkloze volk in de mid-west wil en Wilders natuurlijk, beveiligd en al, weet wat wij willen, wat ik wil.

Wilders blijkt bepaald geen Nostradamus, want wat hij heilzaam vindt, is mij een gruwel.

Maar geen nood zal Wilders zeggen: ‘De volkswil is wat het volk of de gemeenschap van burgers eenstemmig zou doen als zij algemene wetten konden kiezen of stemmen met volledige kennis van zaken, heldere redenering, een zuiver oordeelsvermogen, en een ingesteldheid die het gemene goed nastreeft.’
Kortom, hij ziet het goed en ik ben verblind, weet niet wat goed voor me is. Het lijkt erg op de vergelijking van de grot van Plato, die de mensheid ook al met veel slechte ideeën belastte.
De volgende stap is even logisch als verklaarbaar. Ik citeer Rousseau uit Wikipedia: ‘Voor Rousseau gold dat mensen hun keuzes ondergeschikt moeten maken aan de algemene wil; wie dat niet doet, moet daartoe gedwongen worden: Wil het geen loos papier zijn, dan houdt het maatschappelijk verdrag stilzwijgend die verbintenis in die als enige de andere dwingend kan maken: dat alwie zal weigeren te gehoorzamen aan de algemene wil, er door heel het lichaam toe gedwongen zal worden. Dit betekent niet anders dan dat men hem zal dwingen vrij te zijn.’
Het is simpel, als de maatschappij zou volmaakt zijn, als iedereen de juiste kennis bezat en daarna handelde. Die personen staan het geluk in de weg en moeten dus gedwongen of vermoord worden. Hallo geluk, hallo concentratiekampen en hallo guillotine.