De laatste tijd zie ik voortdurend artikelen met koppen in de trant van: ‘Mogen we nog naar Michael Jackson luisteren?’ Nu ben ik so wie so allergisch voor media, die voorschrijven wat ik wel mag of moet doen. Ik heb te lang op redacties rondgelopen om het morele oordeel van journalisten over welk onderwerp dan ook te geloven. Ik ken die discussies. Die zijn angstaanjagend van oppervlakkigheid.  Ik luister nooit naar de muziek van Jackson, want ik vind het helemaal niets. De dingen, die hij gedaan zou hebben, doen daar niets aan af. Ik gebruik de term zou, omdat hij ooit voor e rechter gestaan heeft voor deze beschuldigingen en vrijgesproken is. Je kent dat wel, je bent pas schuldig en zo verder.
Ineens willen radiostations zijn muziek niet meer draaien, omdat je er niet meer blij van wordt. Een naïeve dame merkte bij RTL Boulevard op: ‘Hij heeft dingen gedaan die niet door de beugel kunnen’.  Ze werkt bij een radiostation en met deze opmerking zegt ze eigenlijk dat ze van alle andere muzikanten zeker weet dat het alleen maar nette en fatsoenlijke mensen zijn. Eigenlijk wordt kunst alleen maar door brave huisvaders en schattige dametjes gemaakt, die voldoen aan de politieke correcte normen van de Nederlandse media.
Ach meisje, toch. Zo lief en zo dom. Ik luister nu bijvoorbeeld naar een gitarist, die het huis van de auteur van de Satansbijbel kocht en in de gangen probeerde de duivel op te roepen. Dat laatste zijn gerichten. Die zender van dat meisje draait muziek van een band, die onderdak bood aan een sekte, die zwangere vrouwen vermoordde in de hoop een burgeroorlog te ontketenen.  Ze draaien ook muziek van producers die vrouwen vermoordden. In buurt van de Stones en Andy Warhol gingen wel erg veel mensen dood. Hun werk wordt niet in de ban gedaan. Ik ken muzikanten die auto’s van seriemoordenaars verzamelen. In de poëzie is het al niet veel beter. Een van de beroemdste dichters kluste bij als slavendrijver.  Het wemelt van de verzetsstrijders en onder ondermijnend volk. ik bedoel maar; ik word niet van al die verhalen erg blij, maar zo lang hun werk mooi is, vind ik het niet zo interessant wat ze in hun dagelijks leven deden.