In het restaurant sprak een groepje de onhandige poëzie van het beleidschinees. Het probleem de verpaarding van het platteland, de oplossing een structuurvisie en noodzakelijk beleidsklokdenken, opdat de voorstellen tijdig de bestuurders bereikten.
Sommige mensen zwijgen graag in een restaurant. Getrouwde stelletjes zitten elkaar dan verveeld aan te kijken en in een hoog tempo wijn te tanken.
Het stelletje dat teder binnen dwarrelde, had daar geen last van. Ze raakte zijn hand aan. Hij streelde die van haar. Ze keken samen in een menukaart, hoewel ze er twee gekregen hadden. Ze  luisterde naar zijn woorden of de zon op en onder ging in zijn mond. Toen zag ik het: hij droeg een trouwring, zij niet.
Met de verpaarding komt het wel goed, over dat stelletje heb ik twijfels…