Op televisie zag ik net een kooruitvoering van de Mauthausen-liederen van Theodorakis. Toen ik jong was, hadden mijn ouders een lp van Liesbeth List, die ik eindeloos draaide. Ze zong over concentratiekampen en dat was de eerste keer dat ik over dat hoorde. Ik stelde me voor hoe het moest zijn om zo’n kamp te overleven, als slachtoffer en als beul. Daar is mijn fascinatie met oorlog, lees wat mensen elkaar aan doen en ‘min of meer vrolijk’ voortleven ontstaan. Het is altijd oorlog in zijn hoofd, die verbijstering is nooit meer weggegaan.
De uitvoering van het koor was eigenlijk ontroerend. Toen zag aftiteling: Volkoren tv. Zo jammer.