‘Nederland weer van ons!’ Dat is het cadeau dat de PVV ons wil geven. Ik vind het een cadeau zoals die giftig appel die Sneeuwwitje kreeg.
Op internet zie ik PVV-ers in hart en nieren, die niet kunnen wachten op hun verkiezingsoverwinning. De slogan van Wilders interpreteren ze als ‘we gaan het tuig aanpakken’. Ze zien de standpunten van hun leider als vrijbrief om respectloos, agressief en discriminerend om te gaan met iedereen die hen niet bevalt.
Het tuig zijn natuurlijk moslims, vluchtelingen, maar ook mensen met piercings, de elite en kunstenaars. Alles en iedereen, die anders is, die de ‘Nederlandse gezelligheid’ verpest, iedereen die ‘niet tegen fantasie is ingeënt’ (dank Joop Visser).
Ik val onder dat tuig en ben daar trots op. Ik heb een poëzie voorstelling (jak, poëzie, elitair en kunst) gemaakt met twee Syrische muzikanten en één Iraakse muzikant, die gevlucht waren. Verder deden twee Belgische en één Nederlandse kunstenaar mee. We kregen subsidie.
De PVV en ook de VVD maken zich vreselijk druk over de Nederlandse cultuur, die onder druk staat. En dit zijn dan de partijen die een zware bezuiniging hebben door gevoerd op kunst en cultuur. De enige reden die ik kan verzinnen voor deze merkwaardige tegenstelling is dat ze geen idee wat die Nederlandse cultuur is. Wilders noemt de Efteling en Jan Roos van weer een andere partij, die zich zorgen maakt over de Nederlandse cultuur zegt met droge ogen: ‘Vluchtelingen hoeven niet op klompen te lopen’. De VVD noemt dan Zwarte Piet en paaseitjes. Wat een geestelijke leegte.
Het Nederland dat Wilders wil, is een cadeau dat ik niet hoef en wil.