Ik ben gefascineerd door verhalen, die mensen vertellen. Zijzelf vinden dit hele verstandige verhalen en geloven er in en erger nog, vaak handelen ze er ook nog na. Dan wordt het vaak een afschuwelijk bloedbad. Ik denk bijvoorbeeld aan de afkeer van de Sovjets voor de koelakken, de haat van nazi’s tegen Joden en die Hongaarse wet, waarover nu zoveel commotie is. Het is duidelijk waarom deze verhalen niet deugen. Als je die mensen met argumenten te lijf gaat, versterk je hun mening alleen maar. Wij hebben geen respect voor hun opvattingen.
In de loop van de geschiedenis wemelt het van zulke verhalen en de komende jaren zullen we er nog wel meer horen.
In mijn roman De Kloof heb ik dit mechanisme van haat en uitsluiting onderzocht. Ik heb een onschuldig verhaal gekozen, namelijk: weet je waarom de bloemenmarkt op het Amersfoortse Havik gehouden moet worden? Als je dat weet ben je een echte Amersfoorter en anders heb je pech. Voor echte Amersfoorters is dit een belangrijke vraag. De rest van de mensheid is dit een irrelevante vraag. In de filosofisch denken van tegenwoordig zitten agressieve en uitsluitende trekjes en dat is gevaarlijk. Ik schreef er al een gedicht over.
Evolutie
Ik zie een plaatje van een aap,
Die langzaam recht op gaat lopen
En verandert in de kroon van het leven
Waar de geschiedenis naar streefde
Een mens zoals ik
Graag een applausje
Kijk daar aan de horizon
Zie je wat daar gloort
Hoor je de voetstap van het geluk
De eeuwige vrede
De perfecte samenleving?
Doe als ik, denk als ik of
Sterf een gruwelijke dood
Rollende hoofden van de guillotine
IJstijd in de Goelag
Gloeiende geweren in het ravijn Babi Jar
De telefoon was van bakeliet en zwaar
En is nu smart en licht
Hij heeft zich ontwikkeld
Evolutie gaat niet van beter naar best
Of van afschuwelijk naar gruwelijk
Het leven is godsgruwelijk ingewikkeld en
Blijft dat ook
Geef een reactie