‘The Beach Boys maakten geweldige muziek, maar ik ben niet jaloers op het leven van Brian Wilson,’ hoorde ik Leo Blokhuis op de radio zeggen. Niet mijn favoriete band, maar ik ben zeker niet jaloers op het leven van het genie Brian Wilson.

Hij maakte surfmuziek, nou geweldig. De man kon overigens niet zwemmen en had naar verluidt een vreselijke hekel aan de zee. Nogal een surfer.

Ik las het boek ‘Heroes and villans’ over het leven van The Beach Boys. Niet echt een jaloersmakend verhaal.

Papa Wilson liet zijn kinderen in een krant poepen in de woonkamer als er bezoek was. Gezelligheid! Geen good vibrations voor die arme Brian. Hij zat eindeloos te pielen in de studio. De rest van de band toerde en ging met zoveel mogelijk vrouwen naar bed. Je zult maar een hobby hebben… Ik geloof dat hun vrouwen het leuker hadden gevonden als de mannen, die zichzelf The Golden Penetraitors noemden, met speelgoedtreintjes hadden gespeeld.

In het boek ‘Recht uit mijn hart’ vertelt Neil Young dat creativiteit een verwoestende kracht kan zijn. Hij geeft als voorbeeld Charlie Manson, die de meest creatieve songwriter was, die hij ooit ontmoette. Manson logeerde met zijn ‘family’ bij The Beach Boys. Manson heeft niet echt naam als songwriter gemaakt, zal ik maar zeggen.

Wilson ging ook ten onder aan deze verwoestende kracht. Rust zacht, arme Brian.