Ik moest vandaag denken aan de voorgenomen fusie tussen Renswoude, Scherpenzeel en Woudenberg. Tussen 2005 en 2011 deed ik verslag van dat moeizame, emotionele en spannende proces. Gisteren besloot minister Ollongren dat de fusie tussen Scherpenzeel en Barneveld niet doorgaat; onder meer door het felle verzet van een deel van de Scherpenzeelse bevolking. In 2011 deed minister Donner hetzelfde, omdat Renswoude faliekant tegen was. In Renswoude organiseerden ze een referendum over zelfstandigheid. 98 Procent stemden voor en dat viel de inwoners nog tegen.
Ik herinner me een bijeenkomst over de fusie in Renswoude. De gedeputeerde was er en statenleden kwamen langs. Renswoudenaren mochten hun mening geven. Er wonen daar ongeveer 4000 mensen, maar bijna iedereen wilde vertellen waarom ze tegen waren. Het werd een lange avond…
De eerste spreker zat er al direct lekker in. Zijn argument: ‘In de oorlog zijn we bezet door de nazi’s, nu door Woudenbergers. En dit is precies hetzelfde.’ Het publiek klapte. Ik verbaasde me. Halverwege de avond stapte onze correspondent ter plekke naar voren. Zij zei: ‘Namens de BDU wil ik het volgende zeggen.’ Ik gebaarde naar de bestuurders van Scherpenzeel en Woudenberg dat dit niet het geval was. Ze ging verder: ‘Eenmaal staat u voor de rechterstoel van God en hij zal nu naar de buitenste duisternis sturen, omdat u tegen Renswoude gestemd hebt.’ Een goed moment om even door de grond te zakken. De volgende ochtend konden wij op zoek naar een andere correspondent…