Ik betaalde met een biljet van 5 en 50 euro bij Etos. Het meisje achter de kassa haalden ze door een scan. Ik staarde wat voor me uit en bedacht me ineens dat het wel lang duurde. Ze wriemelde met dat 50 euro biljet en haalde hem keer op keer door het apparaat.
Haar hoofd werd langzaam maar zeker zo rood als het lampje, dat aangaf dat het biljet vals was. Ze monsterde me en overwoog of ze assistentie moest vragen of misschien de politie bellen.
Ik glimlachte een lieve lach (dat kan ik) en wiebelde op en neer op mijn voeten. Uit de rij klanten achter mij spoelden ongeduldige geluiden naar de kassa.
‘De scan zegt dat dit biljet vals is,’ zei ze.
‘Vervelend,’ antwoordde ik. ‘Zal ik even pinnen?’ Ze schudde haar hoofd en hield het biljet tegen het licht.
‘Heeft u dit van de bank?’
‘Ja,’ antwoordde ik braaf en naar waarheid.
‘Het zit er niet vals uit. Sorry, maar ik moet dit doen.’ Ze haalde het biljet nogmaals door de scan. De lente brak door op haar gezicht. Het lampje kleurde groen.
‘Ik vond u al geen type om met vals geld op zak te lopen. Gelukkig maar.’ Ik bedankte haar voor het compliment. Dat is het toch?