Accordeonist Peter Bruys en ik hebben gisteravond de bezoekers van het Cultura Continna festival getrakteerd op een mix van tekstflarden. Peter had basistracks gemaakt, waarover hij melodieën speelde. Ik droeg gedichten van mezelf, flarden van Hazes, JC Bloem, Nederlandstalige popmuziek, cabaretteksten voor.

Er zat chemie tussen ons. Het zag er vrolijk uit en het werkte. En het is ook weleens iets anders om tegen een groepje dames te zeggen: ‘Prinsesjes lief, als iemand kwets, jullie sletten noemt of over zeden zwetst, laat hem een ziekte krijgen vol venijn, we sliepen met elkaar en dat was fijn. En daarom heb ik niemand ooit veracht.’

Het werkte aanstekelijk. Ik geloof niet dat de mensheid al eens eerder met dit idee verveeld is. We gaan dit vaker doen. Het mooiste moment vond ik toen ik de microfoon even aan collega Niels Terhalle gaf. Hij bedacht zich geen seconde, dook half over en balie en ging gedichten voordragen voor dames.