Ik zie met enige regelmaat aandoenlijke, vertederende video’s langs komen van Lodewijk Asscher, de leider van de PvdA. Die lieverd maakt zich zorgen over mijn lot als ZZP, Zelfstandige Zonder Personeel. Ik vind persoonlijk de term Zelfstandige Professional fijner, maar je weet wat ik bedoel.
Lodewijk wil dat ik op hem stem, want dan gaat hij me helpen en beschermen. Ik ben nieuwsgierig, dus wil ik graag lezen wat hij dan voor mij wil doen.
Ik zou me zorgen maken over mijn rechtspositie en mijn pensioen. Lodewijk en de overheid gaan me beschermen tegen de arbeidsmarkt en een handje helpen.
Nu heb ik eens rond gevraagd bij mijn collega’s ZP-ers. Niemand wil geholpen worden en bescherming hebben we niet nodig. Voor de goede orde, wij zijn allemaal uit eigen vrije wil voor eigen rekening begonnen.
Ik weet nog dat ik een vaste baan als journalist had en eigenlijk dichter wilde worden. Je hoeft geen profeet te zijn om te beseffen dat allerlei instanties met wijze adviseurs en marktdeskundigen zo’n stap ernstig zouden afraden. En kom, objectief hebben ze waarschijnlijk nog gelijk ook.
Ik nam het besluit toch, wat ik met de hulp van Lodewijk niet gekund had. Het gaat goed en het bevalt me prima. Ik heb geen hulp of bescherming nodig en zeker niet van politici.
Het valt me op dat Lodewijk als hij over mijn collega’s en mij praat heel erg denkt als politicus. Zo is hij opgeleid, dat is zijn vak, dus dat is prima. Alleen snapt hij helemaal niets van de motivatie en drijfveren van ZP-ers. De beschermende maatregelen, die hij voorstelt, maken mijn leven niet mooier maar ingewikkelder. Dus Lodewijk, redt me niet. Ik heb je hulp niet nodig. Om uit de losse pols Maarten van Roozendaal te citeren:

Voer overleg met je fractie,
Dien zoveel mogelijk moties,
Overleg met gelijkgezinden,
Maar redt mij niet
Voer debatten in de Kamer
Maak ruzie met Wilders,
Drink thee in de moskeeen,
Maar redt mij niet.